در حال حاضر یکی از بزرگترین تحولات در صنعت حملونقل جهان، طراحی و تولید خودروهای خودران یا هوشمند است. این خودروها که با نام خودروهای بی‌راننده هم شناخته می‌شوند؛ نوعی وسیله‌نقلیه بدون سرنشین محسوب می‌شوند که برای جابه‌جایی به راننده نیاز ندارند. ساخت این ماشین‌ها به‌گونه‌ای است که بدون حضور راننده توانایی شناسایی محیط اطراف مثل خیابان‌ها و جاده‌ها، خطوط عابر پیاده و چراغ راهنمایی و رانندگی را دارند. پیشرفت این تکنولوژی بخش‌های مختلف سیستم حملونقل مانند کشاورزی، معدن و صنعت باربری را تحت تاثیر قرار داده است. در این مقاله به‌طور کامل در مورد کامیون های خودران توضیح خواهیم داد. همراه ما باشید.
معرفی کامیون های خودران و هوشمند
طراحی کامیون های خودران هم مانند خودروهای خودران، با هدف تولید وسایل نقلیه بدونسرنشین شروع شد. تاکنون شرکت‌های مختلفی مانند ولوو و اسکانیا، کامیون های هوشمندی را روانه بازار کرده‌اند که هرکدام کاربردهای گوناگونی دارند. در بعضی از مدل‌های کامیون های هوشمند، هنوز برای جابه‌جایی در جاده‌ها از راننده به‌عنوان سرنشین استفاده می‌شود تا نظارتی بر کنترل و عملکرد ایمنی کامیون وجود دشته باشد.
در حال حاضر بسیاری از شرکت‌ها در تلاش هستند تا کامیون‌هایی کاملا مستقل و بدون سرنشین مانند کامیون خودران اسکانیا AXL تولید کنند. این خودرو بدون کابین راننده طراحی شده و جابه‌جایی بار در معادن را به عهده دارد. همین موضوع باعث ایجاد نگرانی‌های شغلی برای رانندگان شده است؛ چراکه با ورود این نسل جدید از کامیون های هوشمند باعث بیکار شدن بسیاری از رانندگان و کارگران باربری می‌شود.
ساخت ماشین‌های سنگین خودران مزیت‌های بسیاری برای شرکت‌های باربری دارد. کاهش سوخت مصرفی، افزایش ایمنی، کاهش میزان تصادف‌های جاده‌ای، افزایش کارایی در حملونقل کالاها و درآمد بیشتر برای شرکت‌های ترابری از فواید بارز و آشکار تولید این خودروها هستند. بسیاری از کشورها و به‌خصوص صنعت باربری آنها، تمایل به کنارگذاری روش‌ها و ماشین‌های سنتی حملونقل کالا دارند. به‌عنوان مثال در آمریکا در بعضی ایالت‌ها مجوز عبورومرور کامیون های خودران صادر شده و در کشور هلند هم با اجرای برنامه‌ای ۵ ساله تصمیم دارند که خودروهای سنگین قدیمی را با کامیون های هوشمند جایگزین کنند.
بر اساس گزارش‌های ثبت شده، تقریبا ۹۰ درصد از تصادف‌ها در سطح جهان به دلایل خطای انسانی اتفاق می‌افتد؛ بنابراین کاهش هوشیاری رانندگان هنگام جابه‌جایی بار، مشغولیت ذهنی و خستگی همگی از عوامل بروز این خسارت‌ها و تصادفات هستند. درکامیون های خودران درصد وقوع این اتفاق‌‌ها کاهش یافته؛ تا جایی که این ماشین‌ها توانایی بررسی شرایط جاده، خط عابر پیاده، علائم راهنمایی و رانندگی، حضور یا عدم‌حضور عابر، کنترل سرعت وسیله‌نقلیه و حرکت در بین خطوط را به‌طور خودکار تا ۲۵۰ متر جلوتر تخمین می‌زنند. این مزیت‌ها آمار تصادف‌های جاده‌ای و تلفات جانی ماشین‌های سنگین را کم می‌کند.
کاربرد کامیون های هوشمند متناسب با نوع طراحی آنها متفات است. به عنوان مثال برای حمل و کاشت محصولات کشاورزی، استخراج منابع معدنی، جمع‌آوری زباله‌ها و جابه‌جایی کالاها در بنادر استفاده می‌شوند. با تولید بیشتر این خودروها میزان تقاضا و مصرف آنها هم بیشتر خواهد شد.
با اینکه در بسیاری از کشورها مجوز استفاده از کامیون های هوشمند صادر شده است؛ اما هنوز مشکلات زیادی در مقابل رشد و توسعه این وسایل‌نقلیه وجود دارد. نبود برنامه‌ای مشخص برای بیمه کامیون های خودران، بیکاری رانندگان و کارگران شرکت‌های باربری و کاهش درآمد کسب‌وکارهای وابسته به حمل ونقل مانند رستوران‌ها و اقامتگاه‌های جاده‌ای همگی تخت تاثیر ورود این نسل جدید از ماشین‌های سنگین قرار خواهند گرفت. به همین دلیل نمی‌توان پیش‌بینی دقیقی از جایگاه کامیون های هوشمند در آینده صنعت باربری جهان ارئه داد.
کلام آخر
با پیشرفت علم و ظهور تکنولوژی‌های نو، صنعت باربری هم تحولات بسیاری را پشت‌سر گذاشته است. تولید و طراحی خودروهای بدونسرنشین و کامیون های خودران از بزرگترین این تحولات به شمار می‌آیند. کامیون های هوشمند با هدف کاهش مصرف سوخت، افزایش ایمنی جاده‌ها و حفظ جان رانندگان و دیگر سرنشینان به بازار عرضه شده‌اند. برای پیش‌بینی جایگاه کامیون های خودران در آینده صنعت باربری هنوز زود است و باید منتظر تحولات و ورود نسل‌های جدیدی از این خودروها باشیم.